Celem pracy jest opis przypadku dziecka z urazem perforującym gałki ocznej prawej.
Rodzice przyprowadzili 13-letniego chłopca z urazem gałki ocznej na oddział okulistyki. Wizyta miała miejsce w dniu powstania urazu. U pacjenta stwierdzono dwie rany: wlotową rogówki i wylotową twardówki w tylnym odcinku gałki ocznej prawej. Rana rogówki była kłuta, samozasklepiona. W komorze przedniej oka prawego stwierdzono wylew krwi i odczyn zapalny, w ciele szklistym minimalne krwawienie nad raną wylotową twardówki w odcinku tylnym. Ostrość wzroku oka prawego była pełna, ciśnienie wewnątrzgałkowe podwyższone. W związku z powyższym odstąpiono od chirurgicznego zaopatrzenia urazu i zastosowano leczenie zachowawcze. Podano dożylnie antybiotyki, leki przeciwkrwotoczne i obniżające ciśnienie wewnątrzgałkowe. Wykonano laser argonowy siatkówki w postaci barażu ognisk wokół rany wylotowej twardówki oka prawego.
Dziecko było kontrolowane przez 9 miesięcy na oddziale okulistyki. Leczenie farmakologiczne zakończono po 2 miesiącach, gdy ostrość wzroku i ciśnienie wewnątrzgałkowe oka były prawidłowe. W badaniu przedmiotowym stwierdzono wygojenie rany rogówki, obecność czystego płynu w komorze przedniej, przezierne ciało szkliste, przyleganie siatkówki.
Uraz perforujący gałki ocznej cechuje obecność rany wlotowej i wylotowej oka, spowodowanej przez ten sam przedmiot. Są to urazy otwarte gałki ocznej. Prognoza widzenia po takich urazach jest niepewna ze względu na możliwe powikłania, z których najgorzej rokują: zapalenie wnętrza gałki ocznej, odwarstwienie siatkówki i powstanie witreoretinopatii proliferacyjnej. Rozwój technik mikrochirurgii oraz wizualizacji wnętrza gałki ocznej poprawia anatomiczne i funkcjonalne rokowanie u takich pacjentów. Rany gałki ocznej zdarzają się częściej w dzieciństwie i są główną przyczyną jednoocznej ślepoty u dzieci. Szybkie rozpoznanie i leczenie to podstawa w zranieniach oka.
